Istorija i fikcija u romanu Estoril Dejana Tiaga Stankovića

Abstract

Roman Estoril privlači pažnju čitalaca kompozicijom u kojoj su istorijski zapisi pronađeni u arhivama Beograda i Lisabona pretvoreni u kolaž kratkih fikcionalnih priča koje se odvijaju unutar hotela „Palasio” u mondenskom letovalištu Estoril pod Lisabona. Dejan Tiago Stanković gradi roman na arhivskim zapisima, pričama iz svog detinjstva, citatima iz literature koju voli stvarajući tako intertekstualne veze koje dovode u pitanje jasnoću granica između istine, istorije i fikcije. Rad se oslanja na teoretičare postmodernizma, pre svega na rad L. Hačn koja izdvaja istoriografsku metafikciju kao podesan žanr za destabilizaciju istorijskog narativa. Sledeći autore postmodernističkih autora po pitanju istoriografske metafikcije, u radu će se istražiti sumnja u verodostojnost istorijskih zapisa čime se oni otvaraju čitaocu za individualno tumačenje.