Onomatopeja i zvučni simbolizam u prevodu romana i kratkih proznih formi za decu

Abstract

U radu se analizira fonološka adaptacija fonestezije i istražuju strategije prevođenja onomatopeje u prevodima kratkih proznih formi za decu uzrasta do dvanaest godina. Na osnovu analize korpusa sačinjenog od 133 kontekstualizovana primera, onomatopejske izraze (odn. onomatopeizme) smo prema upotrebnom kriterijumu klasifikovali na primarne i sekundarne, a prema strukturnom kriteriju na svedene pojedinačne leksičke jedinice, reduplikacije i reiteracije. Korpusom dominiraju primarni, klišeizirani onomatopeizmi, a takođe je potcrtana i polisemičnost upotrebljenih onomatopejskih izraza. Kada je u pitanju fonološka adaptacija, u korpusu je najpre na snazi transfonemizacija i to pre svega delimična, a zatim i transliteracija i transkripcija. Kinestetički dinamizam i fonestezija pri izgovoru se najčešće postižu umnožavanjem grafema, odnosno glasova u oba jezika, upućujući na zaključak da postoji veliki formalno-semantički stepen korelacije između odgovarajućih onomatopeizama.