O (ne)adekvatnim prevodima tekstova na ambalaži prehrambenih proizvoda sa srpskog na engleski jezik (Vesna Lazović, Srpski proizvodi izgubljeni u prevodu, Novi Sad: Filozofski fakultet, 2011.)ˮ

Abstract

U vremenima u kojima se Srbija sve više otvara prema Evropi i svetu i u kojima se njena spoljnotrgovinska razmena povećava, veća je, očekivano, i potražnja prevoda tekstova na ambalaži proizvoda koji se izvoze na strano tržište i to, pre svega, prevoda na engleski jezik kao prvi jezik međunarodne komunikacije. S obzirom na to da kvalitet, to jest, adekvatnost prevoda teksta na ambalaži može značajno da utiče na opšti utisak potrošača o proizvodu, a posledično i na njegovu potražnju i materijalnu korist proizvođača, pa i odnos stranog tržišta prema celoj državi (Lazović, 2011, str. 13, 95), logično i očekivano bi bilo da se prevođenju i u ovoj oblasti pristupa ozbiljno, to jest, da prevodi budu primereni, prirodni i precizni. Da ovo, nažalost, u našoj prevodilačkoj praksi ipak nije slučaj (barem ne u oblasti prehrambenih proizvoda), odnosno da se u opštoj užurbanosti sveta današnjice u kojem je profit iznad kvaliteta i prevođenje tekstova na ambalaži vrši u žurbi, potvrđuju i rezultati lingvističkog istraživanja predstavljenog u monografiji intrigantnog naslova Srpski proizvodi izgubljeni u prevodu, autorke mr Vesne Lazović, koja je objavljena 2011. godine u okviru izdavačke delatnosti Filozofskog fakulteta u Novom Sadu.