Ritual, scenska igra i liturgijska drama

Abstract

Istraživanja vizantijskog pozorišta se često zasnivaju na pretpostavkama da Istočno rimsko carstvo, kao oličenje sukoba kulturnog nasleđa i vere, nije poklanjalo veliku pažnju dramskom stvaralaštvu, i stoga se određeni tekstovi uglavnom ubrajaju u „religijski teatar” kao sastavni deo liturgije, a ne kao prava scenska umetnost. Polazeći od rezultata istraživanja Venecije Kotas objavljenih u knjizi Pozorište u Vizantiji (1931) rad ima za cilj da ispita poreklo drame u ritualu, igri i paganskim svetkovinama, zatim prilagođavanje tragičkog pesništva potrebama hrišćanske drame i njenom kasnijem uticaju na razvoj dramske umetnosti.