LUTANjE KAO IZRAZ EGZILA U ROMANU ISELjENICI V. G. ZEBALDA

Abstract

V. G. Zebald, i sam emigrant u Engleskoj, u svom romanu Iseljenici, koji definiše kao „četiri duge pripovetke sa puno ilustracija”, p redstavlja s udbine č etiri E vropljana jevrejskog porekla, koji su u periodu pre Drugog svetskog rata napustili svoju rodnu zemlju zato što bi pod datim okolnostima svakako i želeli da je napuste, ali su otišli u tuđinu pre svega zato što su morali. Na osnovu istraživanja prostorne kategorije zavičaja, a u skladu sa stanjem iseljenosti, i odsutnosti zavičaja, u radu se razmatra na koji način se manifestuje pojam egzila u ovom proznom delu. Analizom Zebaldovog romana u radu nastojimo da odgovorimo i na pitanje da li se lutanje može posmatrati kao izraz egzila i na koji način je povezano sa iz davnina poznatim motivom lutajućeg Jevrejina.