TIPOVI CENTRALNIH PASIVA U ENGLESKOM I NjIHOVI PREVODNI EKVIVALENTI U SRPSKOM JEZIKU – STUDIJA SLUČAJA

Abstract

U radu se bavimo problematikom centralnih pasiva u engleskom u poređenju sa njihovim prevodnim ekvivalentima u srpskom jeziku na korpusu primera ekscerpiranih iz dva prozna dela savremenih pisaca. Na osnovu kriterijuma prisustva/odsustva agensa, tipa pomoćnog glagola i složenosti glagolske grupe, utvrđujemo klasifikaciju centralnih pasiva i posmatramo njihove osobenosti sa sintaksičkog i semantičko-prevodilačkog aspekta. U skladu sa tim, osnovni ciljevi ovog istraživanja jesu da utvrdimo učestalost pojedinačnih (pod)tipova, kao i da li postoji sistematičnost u izboru prevodnih ekvivalenata. Analizom zasnovanom na kvantitativnoj i kvalitativnoj metodi zaključujemo da su najčešće upotrebljeni kratki be pasivi u preteritu i participski pasivi u prevodu, kao i da je sistematičnost u raspodeli ekvivalenata u tesnoj vezi sa (pod)tipom konstrukcije koja se prenosi iz izvornog u ciljni jezik. Rezultati istraživanja dodatno potvrđuju da je pasivna dijateza, i šire glagolsko stanje, veoma složena kategorija u jezičkom sistemu.