Univerbizacija u srpskom jeziku: osvrt na dosadašnja istraživanja

Abstract

Predmet ovog rada predstavljaju dosadašnja teorijska razmatranja o tvorbenom procesu kojem je u nauci posvećena veoma mala pažnja – univerbizaciji. Goran Milašin (2018: 199) navedeni fenomen definiše kao „tvorbeni postupak kojim se višečlana sintaksička konstrukcija kao motivator pretvara u jednu jedinu riječ”. Gorepomenuti koncept pokazuje pojmovno-terminološku neusaglašenost u slavističkoj literaturi, pa se tako sreću i termini poput univerbacije, univerbalizacije, semantičke kondenzacije, sufiksalne supstantivizacije i tome slično. Stoga, tvorenice nastale datim tvorbenim modelom poseduju različite nazive: univerbizam, univerb i univerbat. Primenom kvalitativne i kvantitativne metodologije biće predstavljene studije čija je korpusna materija bazirana na višeleksemskim spojevima iz različitih semantičkih polja, kao što su pčelarstvo (medar – proizvođač meda), film (krimić – kriminalni film) i muzika (narodnjak – pevač narodne, pre svega novokomponovane muzike), kao i iz asocijativnog polja eksplicitna leksika (perverznjak – perverzan čovek).