Uticaj različitih mineralnih dodataka na svojstva samougrađujućeg betona

Abstract

Razvijen tokom poslednje decenije dvadesetog veka u Japanu, samougrađujući beton se danas primenjuje u čitavom svetu. Po svojoj prirodi samougrađujući beton (Self-Compacting Concrete-SCC) је takav beton koji nakon unošenja u oplatu ne zahteva vibriranje. Ugrađivanje ovog betona se u svakom delu, ili u svakom uglu oplate, uključujući i njene teško pristupne delove, ostvaruje bez ikakvih spoljnih sila, osim sile gravitacije, tј. njegove sopstvene težine. Ovakva svojstva se postižu dodavanjem betonu hemijskih dodataka superplastifikatorа, najčešće u kombinaciji sa novom vrstom aditiva za modifikaciju viskoziteta i/ili primenom određene količine finog mineralnog dodatka - praha. Moguće je koristiti različite mineralne dodatke, pri čemu upotreba onih koji predstavljaju industrijski nus – produkt (poput letećeg pepela) ima višestruke ekološke koristi. Koncept održivog razvoja, koji pored socioloških i ekonomskih aspekata, obuhvata uštedu energije, zaštitu okoline i očuvanje neobnovljivih prirodnih resursa, nameće upotrebu recikliranog agregata kao rešenje dva značajna problema u građevinarstvu. Sa jedne strane postoji nedostatak prirodnog agregata u urbanim sredinama i sve veće rastojanje između nalazišta kvalitetnog prirodnog agregata i gradilišta, a sa druge strane, problem uklanjanja i deponovanja velikih količina betonskog otpada. Predmet ovog rada je analiza svojstava i tehnologije samougrađujućeg betona sa različitim mineralnim dodacima (mlevenim krečnjakom, letećim pepelom i silikatnom prašinom), kao i prirodnim i recikliranim agregatom, pri čemu su pravljene trofrakcijske mešavine bez recikliranog agregata, sa trećom recikliranom frakcijom i drugom i trećom recikliranom frakcijom.